Aldea Luna

Aldea Luna (26 juni - 8 juli 2014)

Op maandagochtend 26 juni was het dan eindelijk zo ver, we konden vertrekken uit San Pedro. En als het allemaal goed zou gaan zouden we diezelfde avond nog op de boerderij Aldea Luna zijn. Spullen gepakt en op naar de bus, en die was zoals gebruikelijk weer 10 minuten te laat. Wat ons dit keer best wel nerveus maakte omdat we bang waren dat die wéér gecanceld was. Gelukkig kwam die daar en werden onze rugzakken letterlijk de bus in gesmeten omdat de chauffeurs blijkbaar haast hadden. Maar we zaten in de bus en we reden! Voor 1500 meter weliswaar. Toen kwamen we in een file terecht voor de toegang tot de pas tot Argentinie. Na hier 1,5 uur een kringetje te hebben staan spugen gingen we eindelijk. Maar wat een vreselijke rit zeg, de weg kringelde en kronkelde zich door de pas en de chauffeurs wilden blijkbaar verloren tijd inhalen. Het werd dus een soort van roller-coaster-rit en toen de nacht inviel werd het er natuurlijk niet beter op. Vandaar dat iemand ook nog met de hand voor de mond naar de wc rende maar niet zonder enkele spetters kots door de bus te werpen, waaronder ook op mijn rugzak. Goed met 2,5 uur vertraging kwamen we dus aan bij de bus terminal van Jujuy en tegen onze verwachting in stond daar inderdaad Martin (eigenaar Aldea Luna) op ons te wachten. Daar waren we wel ontzettend gelukkig mee. We gingen verder met Martins Jeep en de laatste 3 km waren off-road over het terrein van de buurman (een koeienboer) met wel 7 of 8 hekken om te passeren. Bij aankomst in Aldea Luna lag iedereen al te slapen dus zijn wij ook gelijk lekker naar bed gegaan.

De volgende morgen werden we dus wakker in een houten chaletje omgeven door alleen maar heuvels met groen, werkelijk ongelofelijk hoe het er daar uitziet! De boerderij bestaat uit: het huis van de eigenaars Martin (eind 40) en Elisabeth (ook eind 40), en hun zoon Matias (16) en hun dochtertje Ana (1 jaar oud); het huis van Gerardo (eind 40), vriend van Martin en mede oprichter van Aldea Luna; een gemeenschappelijk gebouw met keuken, eetkamer, woonkamer en terras; en verder nog de twee 'cabins' waar alle gasten en vrijwilligers in slapen. Bij het ontbijt (zelfgebakken brood!) kregen we de kans om iedereen te ontmoeten. De groep was veel groter dan we hadden verwacht, we waren met wel 7 of 8 vrijwilligers en de volgende dag zouden er nog eens 3 komen. Na het ontbijt gingen we van 09.00 tot 13.00 aan het werk op de boerderij. De werk verdeling was redelijk nostalgisch dus de vrouwen werkten in de tuin met de plantjes en in de keuken en de mannen deden het wat zwaardere werk. Dan om 13.00 uur stopten we met werken en schoven we allemaal aan voor de lunch. Weliswaar alles vegetarisch maar weel een big-ass-proper-Argentino lunch. Met heel veel producten uit eigen tuin en voor de rest ook alles zelf gemaakt, geen Maggi of Knorr pakjes. En super lekker, zeker met een een paar flinke kwakken zelf gemaakte tomaten chilli salsa! Na de lunch hadden we zeker 1,5 uur nodig om bij te komen en het was nu dat ik ook begreep waarom de Argentijnen zo'n lange siësta houden in de middag. Na een beetje te zijn bijgekomen van de enorme lunch was het voor Winnie en mij tijd voor ons huiswerk en onze Spaanse les, gegeven door Elisabeth.

En zo sleten we de dagen daar een beetje. 's Ochtends eerst werken in de tuin, met werkzaamheden als onkruid verwijderen, plantjes verplaatsen, lunch maken in de keuken (de vrouwen) en nieuwe bedden graven voor de planten, hekjes bouwen en pompoenen oogsten (de mannen). En 's middags dus de Spaanse lessen voor ons. Die Spaanse lessen hebben ons overigens wel heel goed op weg geholpen. We hadden in Nederland al 9 lessen van 1,5 uur gevolgd maar daarbij mee gefocust op begrijpen en schrijven van de taal (werkwoorden vervoegen enzo) maar praten deden we nog minimaal. En hier hebben we dan dus ook onze aandacht op gericht tijdens de lessen van Elisabeth.

In het weekend werd er niet gewerkt, alleen even alles schoonmaken op zaterdagochtend. Ook hadden we geen Spaanse lessen in het weekend waardoor we 's middags tijd hadden om met een aantal een stukkie te gaan hiken door het land van Aldea Luna, waar ze een heel netwerk van wandelpaden hebben aangelegd. En het land is GROOT! Om naar andere kant te komen moest je wel 4 uur lopen. Maar goed heel mooi gebied met de koeien van de buurman die er rondlopen, illegale bewoners, rivieren, heuvels, alles. En de honden vergezelden je altijd de hele reis. Op zaterdagmiddag was het dan tijd voor een warme douche! We konden namelijk maar 2x een warme douche nemen in de week. Dit was nogal een operatie omdat het water verwarmd moest worden dmv een houtvuur in een kachel te stoken. Geheel onverwacht brak er op zaterdagavond na het eten opeens een dikke fiesta los. Martin zette de generator aan, sloot z'n laptop aan en fungeerde als dj de rest van de avond. Lekker kampvuur, feesten en zuipen de rest van de avond. Geweldig als je je bedenkt hoe rustig en vredig de boerderij de rest van de week is.

Zondag stond natuurlijk in het teken van uitbrakken en de volgende ochtend begon de week weer van vooraf aan. Met als uitzondering dat op zaterdag toevallig ook de compleaños (verjaardag) van Martin was waardoor het feest nog groter en wilder was :). Ondanks dat we nog best wel een weekje wilden blijven snakten we toch ook wel weer naar alle gemakken van het leven binnen de bebouwde kom (VLEES, een prive kamer, ieder dag een douche, internet) en we moesten toch ook weer verder om genoeg tijd over te houden voor Bolivia en Peru. Dus op zondag heeft Martin ons samen met 2 Duitse meisjes naar Jujuy gebracht en begon het 'normale' reizigers leven weer voor ons. En dit was wel even wennen om alles weer zelf te moeten regelen en niet een vast ritme voor de dag te hebben. Maar Elisabeth's Spaanse lessen hebben enorm geholpen dus hopelijk kunnen we vanaf nu ook dingen vragen in volzinnen ipv alleen 'ese' (die) te zeggen en te wijzen.

Aldea Luna BEDANKT! We hebben echt een geweldige onvergetelijke tijd gehad!